Wanneer je klein bent, pakken je ouders je beide handjes vast om jou te leren staan en lopen.
Ze nemen jou aan de hand je leventje in; ze brengen je naar school, sport, vereniging..noem maar op. Alles doen ze met liefde en plezier, ze genieten van jou omdat zij een belangrijke rol in je jonge leventje zijn.
Ze leren jou fietsen, met daarbij ook een verantwoordelijke taak om jezelf te kunnen redden in het drukke verkeer. Voor hen breekt er een nieuwe fase aan wanneer jij voor de eerste keer alleen ergens naar toe mag fietsen, je wordt steeds iets minder afhankelijk.
Er komt een moment dat zij jou écht los moeten laten; je gaat uit huis om je eigen leven te gaan leven. Misschien voor een studie, werk of de liefde. Het maakt eigenlijk niet uit waarom. Je ouders laten je los, zodát jij kunt creëren.
Het leven gaat verder voor iedereen. Toekomstdromen komen uit en we raken verbaasd over alle technische innovaties. Misschien ontwikkel je ze zelf wel. We raken verzeild in het drukke leven van alledag. Werk, sociaal leven, hobby’s en alles wat daar bij komt.
Je ouders worden ook ouder, ze trekken zich meer en meer terug uit je leven en genieten van jou en hun ‘oude’ dag. Ook zij krijgen te maken met de hedendaagse digitalisering en het steeds drukker wordende verkeer. Het is aan jou om ze aan de hand te nemen om ze de weg te wijzen. Samen komen jullie er wel.
Zodra je ouders vanwege ouderdom, of gezondheidsproblemen, moeilijk door het leven kunnen gaan, pak je hun beide handen vast om ze te helpen met alles waar zij hulp bij nodig zijn.
Zij hebben jarenlang met liefde voor jou gezorgd, zij verdienen het om door jou liefdevol verzorgd te worden.
It’s the circle of life❤️